Το Istanbul (not Constantinople) ήταν ένα τραγουδάκι των Four Lads γραμμένο πίσω στα 1953, τραγούδι το οποίο ευτύχησε να διασκευαστεί κάμποσες φορές, με πιο επιτυχημένη αυτή των They Might Be Giants το '90.
...κι αν στιχουργικά ακροβατεί κάπου μεταξύ χιούμορ και λογοπαιγνίου, κανείς δε μπορεί να διαφωνήσει με την κατακλείδα του:
"Why did Constantinople get the works? That's nobody's business but the Turks"
Κανενός??? Χμμμμ... Σχεδόν... Διότι όποιος έχει περάσει έστω και περαστικός από την Πόλη, ξέρει πολύ καλά οτι πραγματικός κύριος και αδιαφιλονίκητος άρχων της από τα βάθη της ιστορίας, ήταν κι εξακολουθούν να είναι οι γάτες της.
...κι αν το ονοματολογικό πέρναγε από τις ...πατούσες τους, το σίγουρο είναι πως ούτε Istanbul θα λεγόταν ούτε Constantinople.
Μάλλον Γατούπολη ή σκέτο Πόλη με το "Π" κεφαλαίο, για να ξεχωρίζει όπως της αξίζει, αυτή η μία και μοναδική από όλες τις υπόλοιπες πόλεις του κόσμου. Κι ο γατοκράτοράς της θα κάθονταν πάνω σε μια παχιά στοίβα ανατολίτικα χαλιά και θα κοίταζε τους περαστικούς με μια δόση υπεροψίας και δικαιολογημένης αυταρέσκειας.
Τούτο εδώ δεν είναι παρά το πρώτο μέρος, μια μικρή εισαγωγή σ'ένα φωτο-οδοιπορικό με θέμα την Πόλη των πόλεων, τη δικιά μου Πόλη που σχέση καμιά δεν έχει με ψώνια, τουρίστες κι αξιοθέατα, θρησκευτικά ή πολιτικά πάθη, χαμένα μεγαλεία και μαρμαρωμένους βασιλιάδες. Το μέρος που χτυπάει η καρδιά και που επιβεβαιώνει απολύτως το στιχάκι του τραγουδακίου του τίτλου:
"...it's Turkish delight on a moonlit night..."
