Στο κέντρο της Αθήνας, στο Μοναστηράκι, τα Εξάρχεια και τα πέριξ, σε πείσμα των τάσεων της εποχής που υπαγορεύουν την κυριαρχία των pixels έναντι των παρωχημένων "φυλλάδων", υπάρχουν μια χούφτα ναών της έντυπης τέχνης.
Εκεί, τα φθαρμένα εξώφυλλα των βιβλίων, οι στοίβες των παλιών περιοδικών κι οι αφίσες δεν είναι απλώς το εμπόρευμα αλλά το ίδιο το μαγαζί. Οι προσόψεις κι οι τοίχοι είναι κυριολεκτικά χτισμένοι από παλιές εκδόσεις, δομικό υλικό, διακόσμηση και φετίχ ταυτόχρονα. Εδώ, οι - κάποιες φορές - κιτρινισμένες σελίδες των παλιών βιβλίων είναι σα να κουβαλούν επάνω τους την αύρα του προηγούμενου αναγνώστη, φέρουν την ανάμνηση των χεριών που με αγάπη ή ανυπομονησία γύρισαν τις σελίδες τους. Τα πρωτοσέλιδα των παλιών εφημερίδων ανασύρουν από τα πάνω - πάνω ράφια της μνήμης γεγονότα ξεχασμένα και δημιουργούν συνειρμούς που φέρνουν χαμόγελο στα χείλη - πικρό κάποιες φορές - αλλά πάντως χαμόγελο.
Στα παλαιοβιβλιοπωλεία θα βρει κανείς ανθρώπους πρόθυμους να τον ξεναγήσουν με ασφάλεια στους λαβυρίνθους των διαδρόμων τους, να συζητήσουν, να του συστήσουν περιζήτητες σπανιότητες, συναρπαστικές παραδοξότητες και γοητευτικές κοινοτυπίες.
Το μόνο που ζητούν ως αντίτιμο είναι η άνευ όρων παράδοση του επισκέπτη στους ρυθμούς και τη μαγεία του χώρου.
